Bedenking 25/08/2019

Als mede-organisator van de Omloop van de Slagvelden probeer ik een beetje op papier te zetten wat er op dit moment in de Omloop omgaat. Om toch een klein beetje met ervaring te kunnen schrijven besloot ik om op zaterdag 24/08/2019 een stukje van ongeveer 100km mee te fietsen, vanaf Saint-Dié-des-Vosges met als apotheose Ballon d'Alsace.

Onderweg merkte ik op, uit de gesprekken met de deelnemers, dat de teneur die dag gekeerd is. Er werd niet langer geklaagd. Het parcours en landschap wordt alsmaar mooier en niettegenstaande uitdagender, beginnen nu veel lichamen aan de pijn te wennen. Knieën, pezen, achterwerken… Ze doen nog wel pijn, maar het is zo erg niet meer. Diegene die nu nog fietsen hebben vrede genomen met hun afzien. En ik probeer, maar toch blijft het een onhaalbaar iets om dit historisch moment weer te geven. Voor allen die dit vleselijk hebben meegemaakt, is er vanaf nu een leven voor en na de Omloop van de Slagvelden.

Als je in de toekomst dan ook een fietser tegen komt met een shirt bedrukt met “Heroic Tour of the Battlefields”, niet met Edition of Organisation op de mouw, maar met hun eigen naam en nummer, mag ik dan vragen om het nodig respect te betuigen.

Dit zijn stuk voor stuk mensen die het gepresteerd hebben om die “Onmogelijke Ronde” te rijden of tenminste te proberen. Het onderscheid is van zo veel afhankelijk. Je moet geluk hebben; niet aangereden worden of gebeten worden. Je moet de gezondheid mee hebben; niet ziek worden tijdens de voorbereiding of de Omloop zelf. Je moet dit mogen van je werkgever; niet terug geroepen worden om een 2de zit af te nemen. En je moet vooral gesteund worden door je partner, familie en goede vrienden. In dit geval spreken veel deelnemers ook van foute vrienden; diegene die hen overhaald hebben om dit te doen. Nadien heb je vanzelfsprekend nog een stalen, titanium, carbonnen, aluminium… kader en karakter nodig om dit te volbrengen.

Vanuit de organisatie waren we er ons van in het begin van bewust dat dit tenslotte de “Heroïsche Omloop van de Slagvelden” is. Met als gevolg dat we wisten dat niet iedere deelnemer het zou uitrijden. Maar toch ervaart iedereen het als een heel groot verlies als er een deelnemer moet stoppen. Niemand van ons kon het gevoel van een dergelijk verlies op voorhand inschatten. Alle medewerkers doen er dan ook alles aan om de deelnemers zo veel mogelijk te steunen en te helpen. Maar rijden en sterven moet iedereen alleen doen. Uiteindelijk zorgt dit voor de heroic.

Als je vanaf volgende week zo iemand tegen komt, bedenk dan het volgende:

Hun hart zal vol zijn van de Omloop van de Slagvelden. Ik kan het niet beschrijven. Niemand kan het vatten. Mensen zullen luisteren uit beleefdheid. Niemand zal het begrijpen. Ze zijn op een volgend niveau. Maar heb begrip en toon respect. Dat is het enige wat we kunnen doen.

Alphonse